WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE

(GROOT GENOEG OM 1 MAN
TE BEVATTEN)

WACHTHUISJE (GROOT GENOEG OM 1 MAN TE BEVATTEN)

ze is nu al vijfmaal in een lus het sleutelgatvormige parcours afgelopen vanaf de poort vooraan en dan ter hoogte van het bloembed slalommend de trappen op om de fontein achterin die 's zomers volstroomt met schuim maar in de winter leeggepompt is tot er enkel een groenig afgeslagen bassin overblijft en weer terug omlaag langs de linkerzijde in een boog als de aarde om de zon
duw ik mijn hoofd één keer links en één keer rechts tegen mijn schouder aan en zo verder als het regent beweegt hier nauwelijks iets er zijn enkel de stroompjes langs de grindpaden en de druppels op de bladeren van de gesnoeide hagen een enkeling die tussen de plassen en over de grasperken heen springt ik neem zelfs de moeite niet om te fluiten ondertussen ben ik van mijn kin naar beneden niet meer dan een lam gewicht
sommige zaken telt een mens puur voor de vorm en niemand weet beter dan ik dat je het volledige grondpadenpatroon niet kan afleggen zonder tweemaal over eenzelfde stukje te lopen vandaar zal ook zij de lus moeten blijven herhalen totdat elk deel evenveel belopen is mijn nek doet pijn maar gelukkig sta ik nu beschut en het enige wat ik moet doen is tellen

GRASS 1
GRASS 2
GRASS 3
GRASS 4
GRASS 5
GRASS 6
GRASS 7
GRASS 8
GRASS 9
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10
GRASS 10

through the passway, over the socle, out of the courtyard

While you're out here
let me tell you a story
about the statue and the socle
static as they may seem
I'm bound to admire the buildings in me

if you will

take a close look at
these greenhouse ceilings dripping into mossy corners
staircases to future or previous lives

you say
I just sit around while I'm clearly jumping

there's something steel still covering my feet
emerald tarnishing
sightly and shielding
so the story goes
you know
it's true this green has grown on me

While you're out here
let me tell you a story
like the one about the statue and the socle
static as they may seem
I'm bound to admire the buildings in me

don't press play

Het zou pure waarneming kunnen zijn. Maar omdat we dat niet met zekerheid kunnen zeggen is het nodig de dingen van bovenuit te bekijken, want daar zit de waarheid. Bovenin de kamer, rechtop of ondersteboven in een hoek, ofwel zonder vormen en hoger dan het plafond waarschijnlijk, maar in elk geval van veraf, neerkijkend.
 
De éénvormige waarheid weet meer dan het waarneemt, bezit naar het schijnt geen DNA maar bestaat tegenwoordig zonder twijfel uit deeltjes met een plan. Het is ongedwongen en doét voor het denkt want veronderstelt. Het heeft heeft geen voorstudie of ontwerpen nodig want is immers ontegenspreekbare kennis. Wat het voorstelt is dan ook van geen belang. Hier zijn bijgevolg enkel beelden te vinden, van een blik in de visioenenwereld. Daarom kunnen ze niet anders dan weemoedig zijn, doch vastberaden. Bescheiden met een noodzakelijke dosis hoogmoed. De waarheid en de beelden, gaandeweg worden ze wezenlijker dan de fysieke werkelijkheid. Een stille aanvaarding van de ruis in het beeld.

Waarneming, het zou pure waanzin kunnen zijn Soms zijn ze nauwelijks nog uit elkaar te houden.

Lacing up for climbing hoopladder to walkway

Vide, though something at the end of the pathway

A bow to tapisplein and infini

All hallways lead to the greenhouse

On ne pense pas assez aux escaliers. Rien n'était plus beau dans les maisons anciennes que les escaliers. Rien n'est plus laid, plus froid, plus hostile, plus mesquin, dans les immeubles d'aujourd'hui. On devrait apprendre à vivre davantage dans les escaliers. Mais comment ?”

George Perec